Άλφα, Βήτα, Γάμα, Δέλτα, Έψιλον… έως Ωμέγα… Παράλληλα, α=1, β=2, γ=3…ι =10, κ=20, ρ=100 κ.λπ… Απλώς σημάδια στις πέτρες; Γράμματα και αριθμοί; Ή σύμβολα – έννοιες, που καθόρισαν τη πορεία του ανθρώπινου γένους;
Ο Έλληνες είχαν διάφορους μύθους για τον δημιουργό του πρώτου αλφάβητου: Αθηνά, Προμηθέας, Ορφέας, Μούσες, Κέκροπας και άλλοι… Οι αρχαίοι και οι νεότεροι ιστορικοί, επίσης είχαν κι έχουν παρουσιάσει πολλές και διαφορετικές εκδοχές. Το σίγουρο είναι πως αν η σχέση της γραφής με τη γλώσσα σήμερα μοιάζει αυτονόητη, κάποτε δεν ήταν. Πολλοί λαοί δεν έγραφαν καν, αλλά «δανείστηκαν» κάποιο αλφάβητο. Στον 7ο αιώνα π.Χ. όλες οι ελληνικές πόλεις – κράτη είχαν ήδη διαμορφώσει και χρησιμοποιούσαν η καθεμιά το δικό της αλφάβητο με κατά τόπους ιδιωματισμούς και ο αρχαίος ελληνικός πεζός λόγος ήταν συνδεδεμένος με δύο διαλέκτους, την «ιωνική» και την «αττική».
Το πολιτικό σύστημα και η οικονομική ευμάρεια της Αθήνας παρείχαν άριστη παιδεία και έπαιξαν ρόλο στον περιορισμό του αναλφαβητισμού και τη χρήση της γραφής από ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού. Τον κλασικό αττικό πεζό λόγο θα τον βρούμε στην ιστοριογραφία, τη φιλοσοφία, ρητορική, ενώ η απλή καθομιλουμένη του μέσου, ελεύθερου, μορφωμένου αρχαίου Αθηναίου, μαζί με πολλά λαϊκά στοιχεία της, τιμήθηκε ιδιαίτερα στην κωμωδία του Αριστοφάνη. Ο πολιτισμός της Αθήνας θεωρείται ο κατ’ εξοχήν «πολιτισμός της γραφής», κυρίως απ’ τον αριθμό των επιγραφών που έχουν βρεθεί, με κείμενα που άλλα έχουν δημόσιο χαρακτήρα και άλλα ιδιωτικό. Από τον 5ο αιώνα π.Χ. και μετά η «αττική» έγινε η διάλεκτος όλων των καλλιεργημένων ελληνοφώνων και μιλήθηκε στον ομώνυμο γεωγραφικό χώρο και στις αποικίες της Αθήνας. Το δε ελληνικό αλφάβητο έγινε η βάση για τη δημιουργία του λατινικού αλφάβητου και χρησιμοποιήθηκε για την αρίθμηση, αλλά και σε πολλές επιστήμες, όπως π.χ. στα μαθηματικά, στην ιατρική, στην αστρονομία κ.ά… Στις περισσότερες χρησιμοποιούνται ακόμη οι αυθεντικές ελληνικές -διεθνείς- λέξεις.
